لما كنت صغيرة كان نفسى اكبر وابقى من عالم الكبار وكنت فاكرة انه عالم مثالى انا كبيرة ياااااااااااااااه عدى العمر بسرعة وبقيت من عالم الكبار بس اتصدمت ده مش عالم مثالى ايه ده ايه اللى بيحصل فى ناس كده فى قلوب كده
واكتشفت انى انتمى للعالم ده بالسن لكن باحساسى طفلة لسه عايشة فالعالم اللى فعلا كان العالم المثالى وكان الامان لاحساسى ايوه انا البنت اللى كان نفسها تكبر وتبقى منكم بس حزينة وحاسة انى نفسى ارجع طفلة تانى افرح اضحك احزن ابكى اتصرف بتلقائية كل الناس عارفة انها من قلب نقى قلب الاطفال لا فى كراهية ولا تلون ولا اى حاجة الا المشاعر الجميلة العفوية بانتمى ليكم بالعمر لكن بالاحساس اسفة انا من عالم تانى وياااااااااااارب كل الناس ترجع قلوبها بنقاء قلوب الاطفال عشان نرتاح من كل اللى بيوجعنا والعالم يتعاش فيه
ليه اللف والدوران والكدب ؟؟ ليه مش فى صراحه ليه الناس لما نتعامل معاها بحب ونثق فيها تخون ؟؟؟ ونكتشف اننا طول الوقت كنا ابطال لرواية اسمها المصلحة نحب ناس اوى نفتكرهم اخوات بجد نقدم لهمىاكتر ما قدمنا لنفسنا ونفتكر انهم السند لينا نلاقى انهم اكتر ناس بتحاول تقلل منا وتكره تشوف حد بيحبنا وتوحش اى حاجه جميله حد يلمسها فينا وليه رغم انى عارفه ان السواد جواهم كبير مش عارفه اكرهم وبخاف عليهم وبموت من الزعل لو عرفت انهم فمشكلة ليه ببقى عارفه انه بيكذبوا عليا وبصدق و خايفه احرجهم لو حسستهم انى عارفة الحقيقة
هيعرفوا امتى انى بحبهم من قلبى وان الجرح منهم جراح