فى حياتنا هذه نحلم و نسعى وراء أهدافنا ، و ننتظر الوصول .... يوجد بيننا من يصلون الى حلمهم ، و يوجد من لا يصلون ... و الحقيقة أنه لا توجد ضمانات للوصول لأهدافنا.... يعنى ممكن ناس تعمل كل اللى تقدر عليه و ما توصلش ، و ممكن ناس ما بتعملش أى حاجة و توصل...

الفكرة فى إزاى بتعيش حياتك علشان توصل لهدفك... إزاى تعيش أنت و إزاى تعيش مبسوط و راضى عن الرحلة.... لانك ببساطة ممكن ما توصلش للى أنت حلمت بيه ، يبقى يكفيك انك عشت كل الرحلة مرتاح و مبسوط... عشت كل الرحلة "أنت" مش حد تانى.... عشتها مررتاح مع نفسك ، مش متخانق معاها...

ممكن تضحك على الناس كلها ، لكن مش ممكن تضحك على نفسك

ممكن توهم الناس كلها لكن مش ممكن توهم نفسك ...

ممكن تمثل على الناس كلها ، لكن مش ممكن تمثل على نفسك ، ممكن تعرف تمثل على نفسك لفتره قصيرة ، تحاول تقبل التمثيليه ، لكن مش هتقدر كتيير.

مش هتحس أنك نفسك ، مش هتحس أنك مستريح أو مبسوط ، مش هأتعرف تأخد نفس عميق و تبتسم و تنام مستريح.

ممكن تستلم للأمر الواقع و تقول هو كده ، هو الواقع كده ، بس من جواك هتحس أنك مقصر ، هتحس أنك ما عملتش كل اللى عليك ... عافر لأخر قطرة علشان تبقى عملت اللى عليك فى الرحلة كلها...

ممكن تعمل حاجات الناس ما تفهمهاش ، مش مهم ... المهم أنت فاهم نفسك

ممكن تعمل حاجات الناس هتشوفها مافيهاش فايدة ، مش مهم ، المهم أنت تكون شايفلها فايدة و مستريح...
ممكن تخسر ناس و تخسر حاجات فى السكة .... مش مهم .... المهم ما تخسرش نفسك....

و بما أن مافيش ضمانات للوصول للى أنت بتحلم بيه ، يبقى ممكن بعد كل اللى بتعمله ، و كل المُعافره دى ، تفشل أو ما توصلش ، مافيهاش مشكله ... المهم أنك عافرت و عملت اللى عليك...... و ممكن كل الناس الى حواليك ، يحملوك مسئوليه أنك فشلت ، و لكن برضه مافيش مشكلة ، ما دمت أنت عملت كل اللى عليك و لاخر قطرة...

مهما الناس شافتك غلط ، المهم انت هتشوف نفسك أيه ...

(طبعا فى وسط كل ده يا سعدك يا هناك ، لو لقيت حد فاهمك و قادر يشوف اللى انت شايفه ، تبقى ما تسيبوش)

و لكن حتى لو الدنيا كلها ما شفتش اللى انت شايفه ، ما تخليش ذرة شك فى قلبك أنك ما عملتش اللى عليك و انت تكون مستريح.

أعمل كل اللى تقدر عليه و بمنظروك انت و بحدودك أنت ، مش بمنظور أو بحدود الناس. أعمل اللى عليك اللى يرضيك أنت ، مش اللى يرضى الى حواليك ... علشان أى قرار انت اللى تتحمل مسئوليته ، و تتحمل كل توابعه...

و أفتكر كل الناس اللى وصلت ، وصلت علشان ما سبتش أرفع خيط صمود أو نفس يتقطع منها ...

كل الناس اللى وصلت وصلت علشان فضلت ماسكه فى صمودها و شجاعتها و أيمانها بنفسها لغاية أخر نفس.
علشان كده وصلوا ووقفوا قدام الدنيا كلها ... شكسبير و بيتهوفن و سعد زغلول و مصطفى كامل ، أتحدوا الدنيا كلها... و الناس كلها شافتهم مجانين.

و حتى اللى ما وصلوش .. أكيد بعد ما عملوا اللى عليهم ، و فشلوا بعد كده مش زعلانين لانهم ببساطة ما ضيعوش فرصة الا و اخدوها ... جابوا أخرهم...

علشان كدة مش مهم توصل و لا لأ ، مش مهم ضمان أنك توصل للى بتحلم بيه ، المهم أنك فى الرحلة ما تندمش على حاجة...

عيش كل خطوة و كل لحظة من غير ما تضيعها ، عيش كل لحظة و انت عارف أنها ممكن تضيع و ما ترجعش تانى... حدد هدفك ، اعمل اللى عليك بجد فى اللحظة اللى قدامك بجد ... و عيشها بكل طاقتك انت و مشاعرك انت و قوتك انت و عقلك انت ...


و انت مش هتندم...

أعمل اللى فعلا انت مقتنع بيه و مش مهم التمن ... التمن حاجات كتير... لكن قصاد التمن ده هتكسب نفسك ... و مش هتندم...

خليك نفسك ، خليك انت و مش هتندم !!!

------------

كتبتها من زمان ، لكن حسيت وقتها النهردة
:)